Bietelman AnTon de Kever: De laatste les voor Halloween, even iets leuks doen.

erg goed, geweldig

is het uitleg? is het verantwoording?

De kracht van het kleine en het onzichtbare. Wat mij fascineert is het kleine, de macrowereld en de imperfectie.

De imperfectie:

Elke woning moet volgens mij een rommelkamer/plek hebben. Een plek waar geklust en gewerkt wordt waar elk moment “snel” iets gedumd kan worden. Maar ook waar de hobby's worden uitgevoerd. Kortom dit zijn meestal niet de plekken waar het bezoek toegelaten wordt, tenzij iemand goed bevriend is.

Elke stad moet volgens mij een plek hebben waar de mensen “aan de rand van de maatschappij” elkaar treffen. Een plek voor kunstenaars en beginnende kunstenaars en uit ervaring weet ik dat dit niet de esthetisch verantwoordste plekken zijn. Broedplaatsen in steden zijn zelden opgeruimd, overzichtelijk en esthetisch. Zo als bestuurders het graag zien. Kortom een plek die je alleen kent als je goed bekend bent in de stad, daar waar je de weg weet. En waar bestuurders liever geen officieel bezoek ontvangen, maar waar het gezellig is en goed toeven.

Van gebruiksvoorwerpen vind ik die voorwerpen die al jaren, misschien decennia in gebruik zijn het meest fascinerend. Het leer van een oude schooltas/werktas is vaak zo ontzettend mooi zo doorleeft dat daar geen nieuwe tas tegen op kan.

Wat mensen betreft heb ik sinds de modelteken lessen op de kunstacademie een voorkeur voor mensen waar het leven over heen is gegaan in tegenstelling tot de jonge strak in het vel zittende “mooi gesteven” jeugd of modellen en acteurs.

De macrowereld:

Min of meer door het weinige wat ik weet van de quantummechanica ben ik al decennia geboeid door de wereld bekeken door de macrolens. Ik kan willekeurig ergens zitten en van die plek tientallen foto's maken zonder van mijn plek te komen. Een nieuwe wereld ziende die vaak zo treffend de gefotografeerde plek goed weergeeft. In een atoom of kleiner speelt zich de hele wereld af. Niet dat ik in staat ben om atomair of subatomair foto's te maken. Zo kan ik verschillende plekken bij elkaar brengen in slideshow of tagebe met alleen mij of de wereld als verbindende factor. Ik ben er wel van overtuigd dat er legio verbindende factoren zijn die existeren maar die we niet waarnemen. De zintuigwereld van dieren

Bij dieren heeft men sinds kort ontdekt dat hun waarneming wellicht heel anders is dan de onze maar niet daarom dommer. Het geeft ons echter wel opeens andere verbindende factoren er bij. Neem een rustmoment en bekijk het eens van een andere kant.

Bij woord in een gedicht is het beeld dat het geeft op die plek voor mij belangrijker dan de grammaticale werkelijkheid. Typ- en spelfouten zijn voor mij kleine wondertjes van de menselijke geest. In een gedicht poog ik dezelfde combinatie te creëren als in mijn beeldende werk.

maandag 2 november 2009

De laatste les voor Halloween, even iets leuks doen.

Geen opmerkingen:

Labels

Bietelman